Gençlik, hayat ağacının en dinamik ve hareketli devresi. Eğer Kur’an kataloğuna uygun kullanılırsa çok hoş ve güzel neticeler ortaya çıkar. Kurândan ve de Hz. Peygamber’den(ASM) ilham almadan hareket edilirse canavar bir mahlûk ortaya çıkar. Zayıflar, güçsüzler, kadınlar; o mahlûk yüzünden ağlamaya, ıztırap çekmeye başlar. Kadın cinayetleri ( Özgecan kızımıza ALLAH’dan(CC) rahmet diliyorum.) , istismarı, ihtiyar anne – babayı öldürmek gibi canavar hayvandan daha da aşağılarda Cehenneme ehil bir yaratık zulmüne devam ededurur. Oysa ki; çok şükür, hayvan haklarını savunan, kadını meta olmaktan kurtaran, Cenneti annelerin ayaklarının altına seren, yeşili koruyup çoğaltmayı tavsiye eden bir dinin mensubuyuz. Olumsuzluklar karşısında nefsimizden başlayarak, külahımızı önümüze koyup katkımızın olup olmadığını masaya yatırmamız gerekiyor. Basın yayının, sosyal medyanın, televizyon programı yapımcılarının, film yapımcılarının, senaristlerin; bu zehirli yemekte dahli olup olmadığını kendilerine sorması gerekiyor.

                         Hayat bir sırdır. ” Bu dünya ebedî kalmak için yaratılmış bir menzil değildir.”  Ancak, konup göçenlerin bir anlık beklemeleri için terminâl salonudur. Sevgililere, dostlara, hoş sada bırakmış olanlara kavuşmak için bir istasyondur. Hoş sada… Ancak, sadalar çeşitlidir. Bazı sadalar, koftur. Nasıl mı? İzah etmeye çalışayım. İnsan eğer örümcek kafalı ise, geride kof sada bırakır. Şöyle ki; ” Ben öldükten sonra bir hiç olacağım.” der, zırvalar. İşte bu, kof bir sadadır. Bulunduğu zamanı bütün hayatı zanneder. ” İnsan maymundan türemiştir.” der, hayvan olur. İşte bu kof bir sadadır. Her şeyi, muntazam san’atları tesadüfe, tabiata havale eder; dolayısıyla muzaaf bir eşekten daha aşağılara düşer. İşte bu kof bir sadadır. İnsan eğer kof bir sada bırakmış ise; nefretle yadedilir, ayaklar altında ezilir, çöplüğe, hurdalığa atılı, örümcek kafalılıkla itham edilir, yılanlara çıyanlara yem diye verilir. Nefsinin esiri olur, vahşi hayvandan daha da vahşi olur. Hatta hayvandan daha aşağılara düşer. Mersin’li Üniversite öğrencisi Özgecan kızımızın katilleri nasıl bir aşağılık ruh yapısındaydılar ki, hayvandan da aşağı düşerek cehenneme odun olmayı garantilediler. Soysuz olan; aklını başkasının cebinde gezdirir. Kendi karar veremez, güdümlü mermi gibidir, kukla gibi evrilir, çevrilir. Ahirette de Kanun-u İlahiyeye zıt hareket ettiği için; asî muamelesi görür, Cehennem’e itilir.

                        Hoş sada… Ne güzel bir eser. İnsan eğer hoş bir sada bırakmış ise ebediyen yaşar. İnsan eğer ömrü boyunca  ” iyi, güzel ve doğru ” için cansiperane çalışmış ise, işte bu hoş sadadır. İnsan eğer din ve tekniğin sembolü olup, Fatih Sultan Mehmet gibi, çağ açıp çağ kaparsa; bu hoş sadadır. İnsan eğer insanî hukukta zirveye çıkmış ise, Hz. Ömer (ra) gibi adaletle hükmeder, işte bu hoş sadadır. İnsan eğer ” Emin” ise, 15 asır, hatta kıyamete kadar minnet ve şükranla yadedilir, Peygamber’imiz Hz. Muhammed (asm) gibi; işte bu hoş sadadır. İnsan, düşmanlara karşı bir avuç toprağı kalmışken, ” Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak.” diye haykırırsa, işte bu hoş sadadır. İnsan imanın en münteha noktasına çıkar da, Asrın Sahibi (ra) gibi; ” Bana, sen şuna buna niçin sataştın diyorlar. Farkında değilim. Karşımda müthiş bir yangın var. Alevleri göklere yükseliyor. İçinde evlâdım yanıyor, imanım tutuşmuş yanıyor. O yangını söndürmeye, İmanımı kurtarmaya koşuyorum. Yolda biri beni kösteklemek istemiş de ayağım ona çarpmış. Ne ehemmiyeti var? O müthiş yangın karşısında bu küçük hadise bir kıymet ifade eder mi? ” (RNK) diyerek  İslâmın izzeti için çırpınırsa, işte bu hoş sadadır.

                        Ve bu hoş sada misallerini tarihin şeref levhalarından aktararak çoğaltabiliriz. Bu hoş sada misallerinin ışığında ve yol göstericiliğinde diyorum ki : Bir genç görmek istiyorum; çöle, susamışlara rahmet olup yağabilen. Bir genç görmek istiyorum; karanlıkta nuruyla yol gösterici olabilen. Görmek istiyorum; dikenler arasında gül yetiştirebilen. Görmek istiyorum; Ermenek yaylasından inen fedakârlık kahramanı Zübeyir Gündüzalp gibi ” gerektiğinde derisini kâğıt, mukaddes değerleri için kanını mürekkep yapabilen ”  genç görmek istiyorum. Bir genç görmek istiyorum; Kur’an, Bayrak ve İstiklâl için canını feda edebilen. Bir genç görmek istiyorum; Rıza-ı İlâhi için, anadan, yardan, sıladan vaz geçebilen. Keşmekeşte istikâmetli, geçmişe sırt çevirmeyip, ileriye ona göre adım atabilen, genç görmek istiyorum. Ana ve babasına ” of ” bile demekten çekinen, haya duyan bir genç görmek istiyorum. Kadını bir emanet bilen, bir genç görmek istiyorum. İnsanoğlu insan olduğunun idrakıyla ve ona göre hayatına istikâmet veren bir genç görmek istiyorum. Kâinattaki hadiselerden ibret alan bir genç görmek istiyorum. Allah’ın (cc) hârika san’atları ve lütufları karşısında Allahüekber deyip secdeye gidebilen bir genç görmek istiyorum. Kendisini Kur’ana ve vatana adayan bir genç görmek istiyorum. Yaratan’ından(CC)  ötürü; bırak insanı, bir karıncayı bile incitmeyen bir genç görmek istiyorum. Bir arkadaşının imansızlığı karşısında kalbi ve ruhu kâinatın zerreleri adedince ıstıraptan paramparça olabilen, Allah (cc) için anlatan, Allah (cc) için yatan, Allah (cc) için gayret sarf eden bir genç görmek istiyorum. O zaman ne olacak? Haberlerde ortaya çıkan olumsuz manzaralar, ağlamalar, feryat ve figanlar; ya minimuma inecek, ya da hiç oluşmayacak. Hem dünyamız, hem de ahretimiz gül ve de gülistan olacak.

                        Bu güzel duygular çerçevesinde son sözüm; kalbimiz dipdiri ve kararlılıkla, ihlâsla, Allah(CC) rızasını esas maksat yaparak, daima hoş bir sada için çarpsın, azmimiz daima hoş bir sada için coşsun, gayretimiz daima hoş bir sada için olsun. Saygılarımla, Allah’a (cc) emanet olunuz.

Öğr.Gör. Ahmet AKIN

R.T.E.Ü. Tek. Bil. Mes. Yüksekokulu

RİZE