Başlığımızdaki iki kelime ; insan hayatında mutlaka olması gereken ve de olmazsa olmazlarımızdan olan iki ana unsurdur . ’’ Kemiyetin (sayı çokluğunun) , keyfiyete (kaliteye) nisbeten ehemmiyeti yok . Asıl ekseriyet , keyfiyete bakar . ’’ (Mektubat – 73) diyor Bediüzzaman Hazretleri . Doğru söze ne denilir , ’’ sadakte ’’ (doğru söyledin , hak söyledin)  demekten başka ? !

            ’’ Ehemmiyet  ve kıymet , ekseriyetle keyfiyete bakar ; kemiyete az bakar  veya  bakmaz . ’’ (Lem’alar – 210)  ’’ Hasenât  ve seyyiâtın muvazenesi  kemiyete  bakmaz , keyfiyete bakar . Bazı olur , bir tek hasene bin seyyiâta tereccuh eder , affettirir .’’ (Mektubat – 753)   ’’ Sen görüyorsun ki ; hayvânâtın kemiyet  ve adet  itibârıyla hadsiz çokluğu varken , ona nisbeten  insan  gayet  az iken , umûm  envâ-ı hayvânât  üstünde  sultan  ve halîfe  ve hâkim olmuştur . ’’ (Lem’alar – 301) Böyle bir girizgâhtan  sonra , konuyu dilimizin döndüğünce açmaya çalışalım .

            Terazimizin  bir kefesine , bir oda dolusu on kuruşluğu koyalım . Diğer kefesine , bayanların takısı  olan beşi  bir yerdeyi  koyalım . Beşi  bir yerde , keyfiyetiyle-kalitesiyle ağır gelecektir . Bin bozguncu  ve tahribatçı  fikri  bir yere koyunuz . En büyük tamirci olan , Kur’an-ı  Kerimi  bir tarafa koyunuz . Tabii ki , Kur’an-ı  Kerim  keyfiyetiyle ağır basacaktır . Binlerce fitne , fesatçı  ve dengesiz ,  bozguncu  insanı bir tarafa koyunuz . Kâinatın güneşi , yaratılıştaki en  büyük  espiri ; Peygamber’imizi (ASM)  bir  tarafa  koyunuz . Muhammed’ül Emin(ASM) ;  keyfiyetiyle , kalitesiyle alemi  aydınlatacağı aşikârdır . Velhasılı  kelâm ; adet çokluğu o kadar ehemmiyetli  değildir .  Ancak  bu kaliteyi  yakalamak ; insanın fert olarak , fedakârlığına , çalışmasına , İslâmiyete  lâyık doğruluğu  yakalayıp , özümseyip , yaşamasına  bağlıdır . Bu noktada  da lisan-ı hal(beden dili,yaptıklarımız) , lisan-ı kalden (konuştuklarımızdan)  üstün  olması  hakikati  karşımıza  çıkıyor . Kalite – keyfiyet ; iç dünyamızda , en küçük dairemizde ,  İslâmiyeti  ihlâslı bir şekilde yaşayarak  kazanılacak  bir güzellik olduğu da aşikârdır . Bizim kafamızdaki  hoşumuza  giden  haliyle değil , Asr-ı  Saadetde yaşanan  İslâmiyet  ; İslâmiyete lâyık  doğruluk  noktasında  rehberimiz olması  gerekiyor . Çünkü maalesef ortada İslâm ile ; insan öldürme , tahrip , yangazlık v.b.  gibi  olumsuz  bir  algı söz konusu .  Sanki  bu  olumsuzluklar İslâmiyetle  özdeş !  “ Eğer  biz  ahlâk-ı  İslâmiyenin  ve hakaik-i  imaniyenin  kemâlâtını  ef’alimizle izhar  etsek , sair dinlerin tabileri , elbette  cemaatlerle  İslâmiyete  girecekler .” (Hutbe-i  Şamiye-30) Yani  İslâmî  güzellikleri  en  küçük daire olan nefsimizde  yaşamamız  gerekiyor . Bu noktada  yine kalite ön plâna çıkıyor . Kalite gözlemi  için projektörümüzü  asırlar  ötesine  çeviriyoruz . Bizim rehberimiz  öyle  bir  Peygamber(ASM)  ki ; kuşu  ölen  çocuğa  taziye  ziyaretine  gidecek  kadar hassasiyeti  zirvede . Düşmanları  bile ; emanetlerini  O’na(ASM) teslim  edebilecek  seviyede , kalitesi ve doğruluğu  yine  ön  plânda . Namaz  bitiminde cemaate dönerek ; hem  dua  ediyor , hem  de hangi  Sahabi(RA)  namaza  gelememiş  ise , sorup  soruşturup  hemen  Onu  ziyaret  edebilecek  kadar  hassasiyetli . Keyfiyet – kalite ve  İslâmiyete  lâyık  doğruluğu  yaşama  göstergesinin  şâhikası… 

            Şer odaklarının İslâmî cihat diyerek , kendilerini  patlatıp ; masum  insanları  öldürerek ; dünyadaki  İslâmiyet  algısını  dehşet  ve korkuya  dönüştürmeye  hakları yoktur . “Bir insan öldüren , tüm insanlığı öldürmüştür .” hakikatinin  zıddına  bir  gayrettir . Bu ancak  Onların  Cehennem ateşlerinin  çoğalıp  harlanmasına  katkı  sağlar . Bu yapılanların İslâmiyetle  yakından  uzaktan  alâkası olmadığı  gibi canavarlıktan  başka  bir  şey  olmadığı  bilinmelidir . Kaldı ki  Peygamber’imiz(ASM) bırakın  insanı  yaşatmayı ; hayvanı  ve  bitkiyi-ağacı  bile  yaşatarak  İslâmiyete  lâyık  doğruluğu  bize yaşantısıyla  örnek  olarak  gösteriyor .

            Bu  noktada  Bediüzzaman’dan  alıntı  yaparak  konumuzu  noktalamak  istiyorum .

            “ S : Her şeyden  evvel  bize  lâzım olan nedir ?

               C : Doğruluk .

               S : Daha ?

               C : Yalan söylememek  .

               S : Sonra ?

               C : Sıdk , sadâkat , ihlâs , sebat , tesanüt .

               S : Neden ?

               C : Küfrün  mahiyeti  yalandır . İmanın mahiyeti  sıdktır . Bu bürhan  kâfi  değil  midir ki , hayatımızın  bekası  imanın  ve sıdkın  ve tesanüdün  devamıyladır .” (Tarihçe-i Hayat – 77)

            Keyfiyetli  kaliteli  ve  İslâmiyete  lâyık  doğruluğu  hayatımıza  yansıtabilmek  dileklerimle , saygılar sunuyorum .

Öğr.Gör. Ahmet AKIN

RTEÜ. Teknik Bilimler Meslek Yüksekokulu

RİZE