İnsanlar geçmişleri ile hesaplaşarak gelişir. En ileri ve çağdaş insanların oluşturduğu toplumlar, geçmişlerini en iyi bilen insanların meydana getirdiği toplumlar olması da bundandır. Geçmişe bağlı kalmak hayat için ne kadar zararlıysa, geçmişi yok saymak da o derece zararlıdır.
Ölenle ölünmez, ama ölen dost ve yakınlarımız hiçbir zaman unutulmaz bizimle yaşar! Ülkemizde ilim de, fikir de, sanat da ancak belli bir toprağın üzerinde, yaşayanların şartları, yani geçmişi ile uzlaşarak yaratıcı olabilirler!
Bu bağlamda yöremizi ve yöremiz insanını tanımadan, tanıdığımızı sanıp eleştirmek, bu konuda harcadığımız emeklerin boşa gitmesi demektir. İşte bu nedenle makalelerimde objektif olmaya, yoruma çok az yer vermeye çalışıyorum…
ÇOCUKLAR BABALARI HAKKINDA NE DÜŞÜNÜR?
6 yaşında: Babam her şeyi biliyor!
10 yaşında: Babam çok şey biliyor!
15 yaşında: Ben de babam kadar biliyorum!
20 yaşında: Şu muhakkak ki babam öyle pek fazla bir şey bildiği yok!
30 yaşında: Bir kere de babamın fikrini sorsam fena olmayacak!
40 yaşında: Ne de olsa babam bazı şeyleri biliyor!
50 yaşında: Babam her şeyi biliyor!
60 yaşında: Ah, babam hayatta olsaydı da kendisine danışabilseydim!
Bu sıralamayı, gençlerin ve genç baba adaylarının yorumlamalarına ve değerlendirmelerine bırakıyorum! Her birey bunu yaşamıştır. Daha sonra gelecek kuşaklarda yaşayacaktır!
Tahir Kutsi MAKAL, 1950’li yıllarda İstanbul da büyük bir gazetenin yazı işleri müdürlüğünü yaparken, TARLA isimli bir dergide çıkarıyormuş; Hür Gerze Gazetesinin sahibi Hasan SAYAR’ın babası rahmetli Cahit SAYAR’IN yazıları da şiirleri de bu dergide yayınlanmış. Bu şirin tespitini Cahit Ağabeyle yaptığım söyleşiden ve Hür Gerze gazetesinde yayınladığımız yazı dizisinden aldım. İşte onlardan biri olan ANNE isimli şiiridir. O’NUN hatırasına saygı duyarak bu şiirini, siz okurlarımla paylaşıyorum…
ANNE
Gülümsün, dikenimsin, çiçeğim her şeyimsin sen.
Ekmeğimsin, suyumsun, akan gözyaşımsın sen.
Çiçek gibi meleksin, canımın içisin sen.
İşte onun içindir her şeyim sensin anne…
+++++++++
Sen koynumda olunca, dalarım rüyalara,
İsmin gibi tatlısın değişmem dünyalara.
Çok yaşa, sağlıkla er nice nice yıllara,
Temennim gençliğinde gözyaşı dökme anne.
Şu günde yanımdasın, kalbimde içimdesin,
Tanrıya çok şükür ki birlikte benimlesin.
Açtım kollarımı çabuk gel nerelerdesin?
İçten gelen sevginle, öpüver beni ANNE.
Değerli okurlarımın, ana ve babalarının ölmüşlerini rahmetle, sağ olanlarını saygı ve sağlık dilleklerimle anıyor ve de selamlıyorum. “Ana gibi yar, Bağdat gibi diyar olmaz.”sözünü boşuna söylememişler! Annesi ve babası hayatta olanlar, bu büyüklerinin kıymetini, onlar yaşarken çok iyi bilmeliler diye düşünüyorum!
Esen kalın.
Ali Vacit TOKMAK
ali vacit tokmak beye abiğime bu duygu dolu yazisndan dolayi gerçekten teşekkürü bir borç biliyorum..genç nesillerin okumasi gereken şahane bir hatirlatma...rahmetli hasan sayar kardeşimin babasi cahit abiğimin şiiride bir başka güzellikte...her ikisinide rahmetle aniyorum..nur içind eyatsinlar diyorum..emeğinize, kaleminize ve yüreğinize sağlik güzel abiğim,değerli hemşehrim...saygilarimla..!!!!!!!!!!!!!!!!!