Üç cemre düştü. Biri havaya, biri suya, biri toprağa.

Düştüğü yer yeniden yaşam buldu. derin bir uykuda olan doğa canlandı tekrar. Kuşların cıvıltısıyla beraber kozalarına saklanmış tırtıllar rengârenk kelebekler olup yayıldılar etrafa…

Bahar geldi diye tomurcuklar açılıp saçıldı. Sanki gökkuşağı, yeryüzüne düştü. Ağaçlar, toprak, yeryüzü çiçeklerle donandı…

Bir kokusu vardır, ilkbaharın… Taze çimen kokusu… Deniz kokusu…

Bir sesi vardır, ilkbaharın… Kulağına fısıldar… Artık içindedir; martıların sesi, serçelerin cıvıltısı…

Bir dokunuşu vardır, ilkbaharın… Ne çok sıcak, ne soğuk. Ilık bir rüzgâr gibi okşar seni…

İçinde bir şeyler kıpırdamaya başlar… İşte o anda coşku, bütün hücrelerini kaplar ve taşar içinden, etrafa yayılır.

Bir ilkbahar sabahı güneşle uyandın mı hiç
Çılgın gibi koşarak kırlara uzandın mı hiç
Bir his dolup içine uçuyorum sandın mı hiç
diye sorar, şarkılar.

Her bahar âşık olunur, rüzgâr olunur, yağmur olunur…

Bu bahar bir cemre de yüreğinize düşsün. Yaşama sarılın sıkı sıkı…

Ve Nazım’ın dediği gibi

Yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
yani bütün işin gücün yaşamak olacak.

Yaşamayı ciddiye alacaksın,
yani o derecede, öylesine ki,
mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
yahut kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir laboratuarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde.

Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak yani ağır bastığından.

İŞTE SİZE MEMLEKETİMİZDEN BAHAR MANZARALARI…

Gerze Gündem Haber