KURBAN ( OLMAK ) !

Yazımızın başlığına bakıp, şartlı bakış açısıyla konuyu düşünmeyiniz. Ümit ediyorum, yine sıra dışı bir yazı olsun. Haddimizi bilerek, işin dinî boyutunu din görevlilerimize bırakarak ben konuya başka bir pencere açmak istiyorum. Makineci olarak; çeşitli takım tezgâhlarında metal malzemelere şekil veriyoruz, sevgimizi, göz nurumuzu dökerek insanlığın yararına bir sürü makineler ortaya çıkartıyoruz. Velhasılı san’atkârız. San’atkârın da her zaman duygusal bir yönü söz konusu. Sadırdan satırlara neler döküldü bakalım? Buyrun kurbana farklı bir yaklaşım.

Çocukluğumuzda sokak aralarında çok top oynamışızdır. Tabii ki yere düştüğümüzde en fazla kanayan yerlerimiz, eklem yerleri olan dirseklerimiz ve dizlerimizdir. Yine kan revan içinde bir gün ağlaya ağlaya eve gidiyorum. Rahmetli annem, ‘’ Ağlama uşaam, inci danelerin yere düşüyü, ağlama, ağlama senin göz yaşlarına GURBAN OLURUM’’ derdi. Bir taraftan teselli verir, diğer taraftan da yaraya üfleye üfleye tendirtiyot bastırırdı. Tabi buradaki kurban olmak sözcüğü ana şefkâtiyle ortaya çıkmış olan dolu dolu bir sevgi sözcüğüdür.

Bir konser veya bir maç seyrediyorsunuz. Sizin çok hoşunuza giden bir durum ortaya çıkıyor. San’atkâra veya futbolcuya canhıraş bir sevgiyle ‘’ Sana helâl olsun, senin Allah’ına(CC) kurban olayım.’’ diye bağırıyorsunuz. Buradaki kurban oluş, yine müthiş bir sevgi seslenişidir.

Bir gönül dostu şöyle diyor; ‘’Biz muhabbet fedaileriyiz, husumete vaktimiz yoktur.’’

Bu da ayrı bir kurban oluş örneğidir. Uzun yıllardır eğitim camiasının içindeyim. İnsan yetiştirmeye, öğrencilerimizin kendilerine ve topluma faydalı bireyler olmaları için çalışıyoruz, uğraş veriyoruz. Her bir öğrencinin benim evlâdımdan farkı yoktur. Çünkü onlar da bizim evlâdımız. Mini etekli olmuş, başörtülü olmuş, uzun saçlı olmuş, kısa saçlı olmuş, erkek olup da kulağı küpeli olmuş fark etmez. Yeterki ellerindeki bilgi bardaklarını ters çevirmesinler. Düz koysunlar ki, bilgi birikimlerimizi, tecrübelerimizi o bilgi bardağına dolduralım. Bu noktada ben her bir öğrencime yine kurban olurum. Buradaki kurban oluş yine farklı bir boyuttur.

Köy çocuğuyuz.Köyde tavuklar dikkatimizi çekiyor. Tavuk civcivlerini kollayıp, gözetirken onları rahatsız eden insana, hatta köpeğe bile saldırabiliyor.Zarar göreceğini düşünmeden.

İnsan olarak biz de; evlâtlarımız, eşimiz, torunumuz, annemiz, babamız velhasılı sevdiklerimiz için kurban oluruz. Buradaki kurban oluş; karşılıksız bir sevgiyle yapılan fedakârlıklardır.
Müslümanız ya dini ıstılahlardaki bilgiler de dikkatimizi çekiyor. İşte bir örnek, Hz. Ebu

Bekir(RA) diyor ki; ‘’ Ya Rabbi vücudumu o kadar büyüt ki, hiç bir müslümana Cehenneminde yer kalmasın.’’ Bu nasıl bir kurban oluştur?! Sosyal Bilimcilerin, Toplum Bilimcilerin dikkatine! Bir başka gönül eri, ‘’ Türk milletinin iman selâmeti yolunda cehennemin alevleri içinde yanmaya razıyım.’’ diyebiliyor. Bu da insanlık için müthiş bir kurban oluştur.

Ampulu icad eden Edison’a bakıyorum. Çok farklı bir örnek. Bir ampul için 40.000 tane deney yapıyor. Olmuyor, bıktım artık, bırakıyorum demiyor. Sonunda ampulu yakmayı başarıyor. Bana göre hedefe kurban oluşa çok güzel bir örnek olarak hatırlayabiliriz.

Çanakkale’miz vatan ve millet menfaatine binlerce kurban oluş örnekleriyle dolu. O kurban oluşlar olmasaydı; Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olarak bizleri nasıl bir istikbâl karşılardı bilemiyorum!...Tefekkür dünyasında, beyin fırtınası yaparak bu örnekleri farklı boyutlarda çoğaltmamız, hisse alarak da sosyal hayatımıza çeki düzen vermemiz mümkündür.

Toplum güzelliği için, taşın altına eller sevgiyle konulması gerekiyor. Taşın altına ne kadar çok el girerse, taş o kadar kolay kalkar. Bu noktada sevgiyle topluma kurban olmak gerekiyor. Parantez açarak, altını çizerek ve gururla ‘’ Türkiye Cumhuriyeti’ne Kurban Olayım ’’ diyebilmeliyim ve diyebilmeliyiz. Ancak bu; fedakârlığı, sevgiyi, hoşgörüyü, gayreti, çalışmayı, azmi, vefayı, dostluğu, küçüğü sevmeyi, büyüğü saymayı, hamiyeti, yardımlaşmayı, yaratılanı yaratandan ötürü karşılıksız sevmeyi, vb….bir sürü iyi, güzel ve doğru olan insan karakterini ortaya koymayı,sosyal dayanışmayı gerektiriyor. Bu noktada da BEN değil ; BİZ olabilmek önemli. Bu ise her kişinin değil, er kişinin işi. Nasıl, er kişi olmaya aday mıyız? Önce ben, kendi nefsime ve vicdanıma söylüyorum. Var mıyız ? O halde, hep beraber vira bismillah. Haydi hepimize kolay gelsin.

Hobi olarak yaptığım Kaligrafi (Latince Hat) çalışmalarımdan bir örnek vererek yazımı noktalamak istiyorum. Hoşunuza giderse zaman zaman yazılarımın arasında Kaligrafi çalışmalarımı sunmayı düşünüyorum.

Kurban’ın esas boyutuna gelince ise; düşküne ve fakire incitmeden, üzmeden yardım elimizi uzatmamızı gerektiren bir boyut. Sosyal dayanışmanın en güzel örneklerini dini bayramlarımızda gözlemleyebiliyoruz. Bu güzellikleri Kurban Bayramında yaşayıp, yaşatmamızı arzu ediyor ve diliyorum… Çünkü yıl boyu Kurban Bayramı hariç hiç et görmeyen sofralar ve de yetimler var. İnsan olmak, bunları düşünmemizi gerektiriyor. Bu arzu, duygu ve düşüncelerle Kurban Bayramınızı tebrik ediyorum, ailenizle nice mutlu ve huzurlu bayramlar diliyorum.Yurdumuzda ve dünyada kan ve gözyaşı olmayan bir hayat istiyorum… Tekrar buluşmak dileğiyle, saygı ve selâmlarımı sunuyorum.

Öğr.Gör. Ahmet AKIN

R.T.E.Üniversitesi

Teknik bilimler Meslek Yüksekokulu - RİZE