Bizimkisi bir aşk hikayesi
Siyah beyaz film gibi biraz
Gözyaşı umut ve ihtiras
Bizimkisi alev gibi biraz
Bizimkisi bir aşk hikayesi
Siyah beyaz film gibi biraz
Ateşle su dikenle gül gibi
Bizimkisi roman gibi biraz
Bu güller GERZE için
Bu gönül HEPİMİZİN
Hiç üzülme ağlama
GERZE, gülümse daima
Bizimkisi bir aşk hikayesi
Siyah beyaz film gibi biraz
Hüzünlü sonbahar kapısından
Çıkmak gibi aydınlığa biraz
O aydınlığa çıkmak için mücadele verenlerin hikâyesi bu.
Yeşiliyle, mavisiyle, hamsisiyle, lüferiyle, zeytiniyle, tütünüyle, Aydın’ıyla, Sabri’siyle, geçilmeziyle, bedresiyle, camisiyle, mahzeniyle, Ali Kuzu’suyla, Hamza Şahin’iyle, kısacası acısıyla tatlısıyla yaşanılası bir şehirken memleketim, bir kara bulut çöktü üstüne anlaşılmaz, anlatılamaz şekilde.
Bir karartı ki, bizi değil belki; ama, çocuklarımızın, torunlarımızın geleceğini karartacak bir lanetti bu.
Ve uyumadı Gerze Halkı, uyutulamadı.
Dik durdu, gönlü hür, vicdanı hür olarak.
Dedi ki;
en son nehir kuruduğunda
en son ağaç kesildiğinde
en son balık tutulduğunda
SERMAYE, paranın yenecek bir şey olmadığını anlayacak.
Şimdi oturun ve hiç bıkmadan, o insanların hikâyesini izleyin…
bi gün kafanızı taşlara vuracaksınız demedi demeyin